«وَاتَّبَعُوا مَا تَتْلُو الشَّیَاطِینُ عَلَیٰ مُلْکِ سُلَیْمَانَ ۖ وَمَا کَفَرَ سُلَیْمَانُ وَلَٰکِنَّ الشَّیَاطِینَ کَفَرُوا یُعَلِّمُونَ النَّاسَ السِّحْرَ وَمَا أُنْزِلَ عَلَی الْمَلَکَیْنِ بِبَابِلَ هَارُوتَ وَمَارُوتَ ۚ وَمَا یُعَلِّمَانِ مِنْ أَحَدٍ حَتَّیٰ یَقُولَا إِنَّمَا نَحْنُ فِتْنَةٌ فَلَا تَکْفُرْ ۖ فَیَتَعَلَّمُونَ مِنْهُمَا مَا یُفَرِّقُونَ بِهِ بَیْنَ الْمَرْءِ وَزَوْجِهِ ۚ وَمَا هُمْ بِضَارِّینَ بِهِ مِنْ أَحَدٍ إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ ۚ وَیَتَعَلَّمُونَ مَا یَضُرّهُمْ وَلَا یَنْفَعُهُمْ ۚ وَلَقَدْ عَلِمُوا لَمَنِ اشْتَرَاهُ مَا لَهُ فِی الْآخِرَةِ مِنْ خَلَاقٍ ۚ وَلَبِئْسَ مَا شَرَوْا بِهِ أَنْفُسَهُمْ ۚ لَوْ کَانُوا یَعْلَمُونَ» ﴿۱۰۲﴾

و (یهودیان) از آنچه شیاطین در زمان پادشاهی سلیمان (از علم سحر بر مردم می‌خواندند) پیروی کردند. و (سلیمان دست به سحر نیالود تا کافر شود، بنابراین) سلیمان کافر نشد، ولی شیاطین که به مردم سحر می‌آموختند، کافر شدند. و (نیز یهودیان) از آنچه بر دو فرشته هاروت و ماروت در شهر بابل نازل شد (پیروی کردن)، و حال آنکه آن دو فرشته به هیچ کس نمی‌آموختند مگر آنکه می‌گفتند: ما فقط مایه آزمایشیم (و علم سحر را برای مبارزه با ساحران و باطل کردن سحرشان به تو تعلیم می‌دهیم)، پس (با به کار گرفتن آن در مواردی که ممنوع و حرام است) کافر مشو. اما آنان از آن دو فرشته مطالبی (از سحر) می‌آموختند که با آن میان مرد و همسرش جدایی می‌انداختند؛ در حالی که آنان به وسیله آن سحر جز به اذن خدا قدرت آسیب رساندن به کسی را نداشتند؛ و همواره چیزی را می‌آموختند که به آنان آسیب می‌رسانید و سودی نمی‌بخشید؛ و یقیناً (یهود) می‌دانستند که هر کس خریدار سحر باشد، در آخرت هیچ بهره‌ای ندارد. و همانا بدچیزی است آنچه خود را به آن فروختند اگر معرفت می‌داشتند. (۱۰۲)

«وَلَوْ أَنَّهُمْ آمَنُوا وَاتَّقَوْا لَمَثُوبَةٌ مِنْ عِنْدِ اللّهِ خَیْرٌ ۖ لَوْ کَانُوا یَعْلَمُونَ» ﴿۱۰۳﴾

و اگر آنان (از روی حقیقت) ایمان می‌آوردند و (از سحر و جادو) پرهیز می‌کردند، قطعاً پاداشی که از جانب خداست (برای آنان) بهتر بود، اگر می‌دانستند. (۱۰۳)

«یَا أَیُّهَا الّذِینَ آمَنُوا لَا تَقُولُوا رَاعِنَا وَقُولُوا انْظُرْنَا وَاسْمَعُوا ۗ وَلِلْکَافِرِینَ عَذَابٌ أَلِیمٌ» ﴿۱۰۴﴾

ای کسانی که ایمان آورده‌اید! (هنگام سخن گفتن با پیامبر) مگویید: راعنا (یعنی: در ارائه احکام، امیال و هوس‌های ما را رعایت کن) و بگویید: انظرنا (یعنی: مصلحت دنیا و آخرت ما را ملاحظه کن) و (فرمان‌های خدا و پیامبرش را) بشنوید. و برای کافران عذابی دردناک است. (۱۰۴)

«مَا یَوَدُّ الَّذِینَ کَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْکِتَابِ وَلَا الْمُشْرِکِینَ أَنْ یُنَزَّلَ عَلَیْکُمْ مِنْ خَیْرٍ مِنْ رَبِّکُمْ ۗ وَاللَّهُ یَخْتَصُّ بِرَحْمَتِهِ مَنْ یَشَاءُ ۚ وَاللّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِیمِ» ﴿۱۰۵﴾

نه کافران از اهل کتاب و نه مشرکان، دوست ندارند که هیچ خیری از سوی پروردگارتان بر شما نازل شود، در حالی که خدا هرکه را بخواهد به رحمت خود اختصاص می‌دهد؛ و خدا دارای فضل بزرگی است. (۱۰۵)

پیام‌ها:

۱. در حكومت حق و زمامدارى حاكم الهى نيز همه‏ مردم اصلاح نمى‏‌شوند، گروهى كجروى مى‏‌كنند.

۲. حكومت، با نبوت منافات ندارد. برخى انبيا حكومت داشته‏ اند ( پس این توجیه که تشکیل حکومت باعث بدبینی عده ای نسبت به دین می شود اشتباه است)

۳. تعليم و تعلم و اعمال سحر، در رديف كفر است.

۴. براى مقابله با علوم مضر و عقايد انحرافى، آگاهى صالحان از آنها لازم است.

۵. در مقام تعليم، معلم بايد نسبت به كاربردهاى منفى علوم هشدار دهد.

۶. سحر و جادو واقعيت دارد و در زندگى انسان مؤثر است

۷. ايمان به تنهايى كافى نيست، تقوى و مراقبت لازم است.

۸. توجه به انعكاس حرف‏‌ها داشته باشيد. «لا تَقُولُوا راعِنا» ممكن است افرادى با حسن نيت سخن بگويند، ولى بايد بازتاب آن را نيز در نظر داشته باشند.

۹. دشمن، تمام حركات و حتى كلمات ما را زير نظر دارد و از هر فرصتى كه بتواند مى‏خواهد بهره برده و ضربه بزند. «لا تَقُولُوا راعِنا» ، اسلام، به انتخاب واژه‏‌هاى مناسب، بيان سنجيده و نحوه‏ى طرح و ارائه مطلب توجّه دارد. «وَ قُولُوا انْظُرْنا»

۱۰. اگر از چيزى نهى مى‏‌شود، بايد جايگزين مناسب آن معرفى شود. 

انتهای خبر/