به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «راوی خبر»؛ ظهر عاشورا، وقتی آفتاب بر کربلا تابید و زمین از خون پاک شهیدان سرخ‌پوش شد، لحظه‌ای بود که زمان و مکان در هم شکست. وقتی خورشید بر فراز آسمان کربلا می‌درخشید، دیگر هیچ صدایی جز صدای حق‌طلبی و ایستادگی در برابر ظلم به گوش نمی‌رسید. آن ظهر، نه فقط یک ساعت از روز بود، بلکه یک نقطه عطف در تاریخ بشریت، جایی که انسانیت، شجاعت و ایمان به اوج خود رسید.

آری، ظهر عاشورا، وقتی بود که امام حسین (ع) و یارانش در میان بی‌رحمی‌های دشمن، با دلی پر از ایمان و عشقی بی‌کران، ایستادند تا حق را زنده نگه دارند. در آن لحظه‌ها، نه تنها کربلا بلکه تمام جهان زیر سایه سنگین ظلم و جور لرزید، اما دل‌های آزادگان جهان از آن ایستادگی و جان‌فشانی چنان شعله‌ور شد که هیچ ظلمی نتوانست آن را خاموش کند.

ظهر عاشورا یعنی تجسم عینی مقاومت، یعنی مرگ در راه حقیقت و زندگی جاودان در راه عدالت. وقتی که سپاه دشمن، با همه زور و زر خود، در برابر عشق و ایمان حسین (ع) تسلیم شدند. آنجا بود که درس عشق، صداقت و وفاداری به بشریت آموخته شد. در آن ظهر سخت، امام حسین (ع) نشان داد که مرگ در راه حق، بهتر از زندگی در ذلت و بندگی است.

این ظهر، زمانی بود که چشم‌های فرزند زهرا (س) به افق دوخته شده بود، جایی که غروب خونین ماه محرم را نوید می‌داد. نه برای فرار، بلکه برای ایستادن تا پای جان، تا شعله‌ی عدالت هرگز خاموش نشود. امام حسین (ع) با تمام وجود، درس آزادگی را به ما آموخت؛ درس ایستادگی حتی وقتی تمام امیدها کم‌رنگ می‌شوند.

ظهر عاشورا، فقط یک روز یا یک لحظه تاریخی نبود، بلکه یک پیام ابدی برای تمام کسانی است که در برابر ظلم می‌ایستند. پیام این ظهر آن است که هرگز حق را رها نکنید، حتی اگر در برابر شما کوه‌ها سر خم کنند. زیرا حقیقت، همیشه زنده است و می‌تواند قلوب را تغییر دهد.

وقتی به آن ظهر نگاه می‌کنم، دردمندانه به یاد می‌آورم آن عطش بی‌کرانی که تشنگی را بر یاران حسین (ع) تحمیل کرد. آن لحظه‌ها، لحظه‌هایی از خلوص و ایمان بود؛ لحظه‌هایی که حتی در سخت‌ترین شرایط، عشق به خدا و انسانیت همچنان در دل‌ها زنده بود. خون آن شهیدان، چون رودی خروشان، هر روز و هر شب ما را به سوی عدالت و حقیقت فرا می‌خواند.

ظهر عاشورا، لحظه‌ای است که ما باید از خود بپرسیم آیا در زندگی‌مان پایبند به ارزش‌هایی هستیم که امام حسین (ع) برای آن‌ها ایستاد؟ آیا در برابر ناملایمات و ظلم‌های زمانه سکوت نکرده‌ایم؟ این ظهر ما را به چالش می‌کشد تا همیشه در مسیر حق و عدالت باقی بمانیم و از یاد نبرم که هر کدام از ما، می‌توانیم چراغی کوچک در تاریکی باشیم.

آن ظهر سخت، یادآور رشادت و ایثار است؛ یادآور جوانانی که با لب تشنه، به خاطر اعتقادشان، جان خود را فدا کردند. هر قطره خونشان، چون گوهر گرانبهایی بود که زمین کربلا را رنگین ساخت. و این رنگ قرمز، تا ابد به عنوان نماد پایداری و وفاداری در تاریخ بشریت باقی ماند.

ما امروز، در برابر آن ظهر عاشورا، مسئولیم. مسئولیت داریم که راه حسین (ع) را ادامه دهیم؛ راهی که عشق و وفاداری به عدالت و حقیقت در آن موج می‌زند. باید یاد بگیریم که ایستادگی در برابر ظلم، تنها راه حفظ کرامت انسانی است. همانطور که ظهر عاشورا به ما نشان داد، حتی وقتی همه چیز از دست می‌رود، ایمان و ایستادگی می‌تواند دنیایی را تغییر دهد.

هر سال که ماه محرم می‌رسد و ظهر عاشورا را به یاد می‌آوریم، باید به خودمان قول بدهیم که بیشتر از قبل برای عدالت تلاش کنیم، از حق دفاع کنیم و هرگز در برابر ظلم ساکت نمانیم. باید از آن ظهر تاریخی درس بگیریم و یاد بگیریم که ایستادگی در راه حقیقت، همیشه نتیجه‌بخش است؛ هرچند ممکن است در ظاهر شکست به نظر برسد.

ظهر عاشورا، یک فریاد بلند است در تاریخ، که هنوز هم می‌پیچد و به گوش هر آزاده‌ای می‌رسد. فریادی که می‌گوید: «حق همیشه باقی می‌ماند، حتی اگر جان بدهی.» این ظهر، یک مشعل روشن است که مسیر ما را روشن می‌کند، مسیری که باید با عشق، ایمان و شجاعت پیموده شود.

با نگاه به آن ظهر، قلبم می‌تپد و اشک در چشمانم حلقه می‌زند. به یاد شهیدان کربلا و آن لحظه‌ی بزرگ، ایمانم را تازه می‌کنم. ظهر عاشورا، برای من فقط یک رویداد تاریخی نیست؛ بلکه یک راهنمای معنوی است، نوری که در تاریکی‌ها به من امید می‌بخشد و به من قدرت می‌دهد تا در زندگی خود، همیشه حق را انتخاب کنم.

انتهای خبر/