به گزارش پایگاه خبری «راوی خبر»؛ در جهان پرتنش امروز، جایی که اخبار جنگ، تحریم و خشونت تیتر نخست رسانه‌هاست، هنوز «ورزش» می‌تواند لبخند مشترکی بر لبان انسان‌ها بنشاند. ورزش نه فقط میدان رقابت، که زبانی جهانی برای صلح است؛ زبانی که کودکان در زمین خاکی محله و قهرمانان در استادیوم‌های بین‌المللی با یکدیگر صحبت می‌کنند.

آمارهایی که حرف می‌زنند

بر اساس گزارش یونسکو، بیش از ۷۰ درصد برنامه‌های ورزشی بین‌المللی طی دو دهه اخیر، به نوعی با موضوع صلح، توسعه یا همبستگی اجتماعی پیوند خورده‌اند. همچنین در پژوهش موسسه Peace and Sport، ۸۵ درصد جوانانی که در مناطق بحران‌زده در برنامه‌های ورزشی شرکت کرده‌اند، تمایل بیشتری به همکاری اجتماعی و پرهیز از خشونت نشان داده‌اند.

روایت یک توقف جنگ با فوتبال

تاریخ ورزش پر است از لحظه‌هایی که ورزش توانسته صحنه جنگ را تغییر دهد. در سال ۱۹۶۹، در اوج جنگ داخلی نیجریه، تنها حضور پله در یک بازی دوستانه فوتبال باعث شد دو طرف درگیری برای ۴۸ ساعت آتش‌بس اعلام کنند. آن روز توپ فوتبال توانست کاری کند که دیپلماسی رسمی از انجامش عاجز بود.

ورزشکارانی که سفیر صلح شدند

از محمدعلی کلی که رینگ بوکس را به میدان اعتراض علیه تبعیض نژادی تبدیل کرد، تا کیم یو-نا اسکیت‌باز کره‌ای که برای کاهش تنش‌های دو کره فعالیت‌های گسترده‌ای انجام داد، همگی نشان داده‌اند ورزشکاران می‌توانند فراتر از مدال‌ها، نقش «سفیر صلح» را ایفا کنند.

ایران و تجربه دیپلماسی ورزشی

ایران نیز نمونه‌های ماندگاری در این زمینه دارد. مسابقات کشتی میان ایران و آمریکا در دهه ۹۰ میلادی، به گفته کارشناسان، نقطه عطفی در کاهش تنش‌های سیاسی دو کشور بود. امروز هم میادین مشترک ورزشکاران ایرانی و افغان، یادآور این حقیقت‌اند که «زمین بازی» می‌تواند جایی برای نزدیکی دل‌ها باشد.

صلح محلی؛ از محله تا جامعه

صلح فقط در سطح جهانی معنا پیدا نمی‌کند. در یک شهر شلوغ مثل کرج یا تهران، مسابقات محلی فوتبال و والیبال، فرصت گفتگو میان نوجوانانی با فرهنگ‌ها و قومیت‌های گوناگون است. یکی از مربیان فوتبال پایه می‌گوید:بارها دیدم بچه‌هایی که در کوچه با هم درگیر می‌شدند، وقتی کنار هم در یک تیم بازی کردند، تبدیل به بهترین رفیق هم شدند.

نتیجه‌گیری

ورزش همان‌قدر که جسم را قوی می‌کند، روح را نیز به سمت دوستی و همکاری سوق می‌دهد. شاید وقت آن رسیده باشد که سیاستمداران هم از ورزشکاران بیاموزند: می‌شود رقابت کرد، اما پس از پایان مسابقه، دست یکدیگر را فشرد.

منبع:خبر فارسی

انتهای خبر/