قرآن در زندگی؛
سوره بقره آیات ۶ تا ۱۶
خداوند در آیه ۶ تا ۱۶ سوره بقره می‌فرماید:
« إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا سَوَاءٌ عَلَیْهِمْ أَأَنْذَرْتَهُمْ أَمْ لَمْ تُنْذِرْهُمْ لَا یُؤْمِنُونَ »
بی‌تردید برای کسانی که [به خدا و آیاتش] کافرند مساوی است چه [از عذاب] بیمشان دهی یا بیمشان ندهی، ایمان نمی‌آورند.
« خَتَمَ اللَّهُ عَلَى قُلُوبِهِمْ وَعَلَی سَمْعِهِمْ وَعَلَى أَبْصَارِهِمْ غِشَاوَهٌ وَلَهُمْ عَذَابٌ عَظِیمٌ »
خدا [به کیفر کفرشان] بر دل‌ها و گوش‌هایشان مُهرِ [تیره بختی] نهاده، و بر چشم‌هایشان پرده‌ای [از تاریکی است که فروغ هدایت را نمی‌بینند]، و برای آنان عذابی بزرگ است.
«وَمِنَ النَّاسِ مَنْ یَقُولُ آمَنَّا بِاللَّهِ وَبِالْیَوْمِ الْآخِرِ وَمَا هُمْ بِمُؤْمِنِینَ »
و گروهی از مردم [که اهل نفاق اند] می‌گویند: ما به خدا و روز قیامت‌ایمان آوردیم، در حالی که آنان مؤمن نیستند.
« یُخَادِعُونَ اللَّهَ وَالَّذِینَ آمَنُوا وَمَا یَخْدَعُونَ إِلَّا أَنْفُسَهُمْ وَمَا یَشْعُرُونَ »
[به گمان باطلشان] می‌خواهند خدا و اهل‌ایمان را فریب دهند، در حالی که جز خودشان را فریب نمی‌دهند، ولی [این حقیقت را] درک نمی‌کنند.
« فِی قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ فَزَادَهُمُ اللَّهُ مَرَضًا وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ بِمَا کَانُوا یَکْذِبُونَ »
در دلِ آنان بیماریِ [سختی از نفاق] است، پس خدا به کیفرِ نفاقشان بر بیماریشان افزود، و برای آنان در برابر آنچه همواره دروغ می‌گفتند، عذابی دردناک است.
« وَإِذَا قِیلَ لَهُمْ لَا تُفْسِدُوا فِی الْأَرْضِ قَالُوا إِنَّمَا نَحْنُ مُصْلِحُونَ »
چون به آنان گویند: در زمین فساد نکنید می‌گویند: فقط ما اصلاح گریم.
« أَلَا إِنَّهُمْ هُمُ الْمُفْسِدُونَ وَلَکِنْ لَا یَشْعُرُونَ »
آگاه باشید! یقیناً خود آنان فسادگرند، ولی درک نمی‌کنند.
« وَإِذَا قِیلَ لَهُمْ آمِنُوا کَمَا آمَنَ النَّاسُ قَالُوا أَنُؤْمِنُ کَمَا آمَنَ السُّفَهَاءُ أَلَا إِنَّهُمْ هُمُ السُّفَهَاءُ وَلَکِنْ لَا یَعْلَمُونَ »
چون به آنان گویند:ایمان‌آورید چنان که دیگر مردم‌ایمان آوردند می‌گویند: آیا ما هم مانند سبک مغزان‌ایمان‌آوریم؟! آگاه باشید! قطعاً اینان خود سبک مغزند، ولی [از شدت کوردلی به این حقیقت] آگاه نیستند.
« وَإِذَا لَقُوا الَّذِینَ آمَنُوا قَالُوا آمَنَّا وَإِذَا خَلَوْا إِلَی شَیَاطِینِهِمْ قَالُوا إِنَّا مَعَکُمْ إِنَّمَا نَحْنُ مُسْتَهْزِئُونَ »
و هنگامی که با اهل‌ایمان دیدار کنند، گویند: ما‌ایمان آوردیم و چون با شیطان‌هایشان [که سرانِ شرک و کفرند] خلوت گزینند، گویند: بدون شک ما با شماییم، جز این نیست که ما [با تظاهر به‌ایمان] آنان را مسخره می‌کنیم.
« اللَّهُ یَسْتَهْزِئُ بِهِمْ وَیَمُدُّهُمْ فِی طُغْیَانِهِمْ یَعْمَهُونَ »
خدا آنان را [به کیفر این کار منافقانه در دنیا و آخرت] عذاب خواهد کرد، و آنان را در سرکشی وتجاوزشان مهلت می‌دهد [تا در گمراهی شان] سرگردان وحیران بمانند.
« أُولَئکَ الَّذِینَ اشْتَرَوُا الضَّلَالَهَ بِالْهُدَى فَمَا رَبِحَتْ تِجَارَتُهُمْ وَمَا کَانُوا مُهْتَدِینَ »
آنان کسانی هستند که گمراهی را به جای هدایت خریدند، پس تجارتشان سود نکرد و از راه یافتگان [به سوی حق] نبودند.
برخی اوصاف منافقین و کفار
در این آیات وصف کسانی را بیان می‌کند که فطرت خود را تخریب کردند. یعنی مهمترین تحفه خداوند را یا به طور کامل نابود می‌کنند یا مخدوش می‌کنند. این‌ها همان منافقین یا مشرکین هستند.
کسانی که کافر شدند و فطرتشان خراب شد به هیچ چیز توجه نمی‌کنند و حرف زدن با آنان فایده‌ای ندارد ( خَتَمَ اللَّهُ عَلَى قُلُوبِهِمْ وَعَلَی سَمْعِهِمْ وَعَلَى أَبْصَارِهِمْ غِشَاوَهٌ ) و به صورت کامل مختوم القلب شده‌اند و چشم و گوش و بصر و بصیرتی ندارند.
عیوب منافقین را یکی پس از دیگری بر میشمرد ( فِی قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ فَزَادَهُمُ اللَّهُ مَرَضًا) این‌ها مریضند و خداوند آن‌ها را شفا نمی‌دهد چون خودشان نمی‌خواهند و این مرض را خودشان آفریدند و خودش دارد به سمت انحراف و سقوط پیش می‌رود.
در آیه ۱۴ می‌فرماید منافقین طریق هدایت را مسخره می‌کنند و استهزاء و مسخره کردن یکی از حربه‌های مهم شیطانی و طاغوت است که بر علیه دین به کار می‌رود.
او بر اساس درون خود و معیار‌های خود راست می‌گوید چون بر اساس درون خود و تمدن حیوانی که امروز حاکم بر دنیاست دین را مسخره می‌کنند.
اما خداوند در آیه ۱۵ پاسخ منافقین و استهزاءکنند‌گان را اینگونه می‌دهد و می‌فرماید در واقع شما نیستید که دارید خدا و دین را مسخره می‌کنید بلکه خداست که شما را مسخره می‌کند و با سنت املا و استدرج آن‌ها را در گمراهی خود مهلت می‌دهد تا کاملاً در گمراهی خود غرق شوند.
انتهای خبر/