قرآن در زندگی؛

سوره بقره، آیات ۲۲۵ تا ۲۳۰

خدا شما را به خاطر سوگندهای لغوتان مؤاخذه نمی‌کند، ولی شما را به خاطر آنچه دل‌هایتان مرتکب شده مؤاخذه می‌کند؛ و خدا بسیار آمرزنده و بردبار است.

متن و معنی آیات ۲۲۵ تا ۲۳۰ سوره «بقره» به‌شرح زیر است.


«لَا یُؤَاخِذُکُمُ اللَّهُ بِاللَّغْوِ فِی أَیْمَانِکُمْ وَلَٰکِنْ یُؤَاخِذُکُمْ بِمَا کَسَبَتْ قُلُوبُکُمْ ۗ وَاللّهُ غَفُورٌ حَلِیمٌ» ﴿۲۲۵﴾

خدا شما را به خاطر سوگندهای لغوتان (که جدی و حقیقی نیست و عادتاً بدون قصد قلبی بر زبان جاری می‌شود) مؤاخذه نمی‌کند، ولی شما را به خاطر آنچه دل‌هایتان ( از سوگند جدی و حقیقی) مرتکب شده مؤاخذه می‌کند؛ و خدا بسیار آمرزنده و بردبار است. (۲۲۵)

«لِلَّذِینَ یُؤْلُونَ مِنْ نِسَائِهِمْ تَرَبُّصُ أَرْبَعَةِ أَشْهُرٍ ۖ فَإِنْ فَاءُوا فَإِنَّ اللّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ» ﴿۲۲۶﴾

برای کسانی که سوگند یاد می‌کنند (که از آمیزش) با زنان خود دوری گزینند، (شرعاً) چهار ماه مهلت است، چنانچه (در این مدت به آنچه مقتضای زناشویی است) بازگشتند (گناهی بر آنان نیست)؛ زیرا خدا بسیار آمرزنده ومهربان است. (۲۲۶)

«وَإِنْ عَزَمُوا الطَّلَاقَ فَإِنَّ اللّهَ سَمِیعٌ عَلِیمٌ» ﴿۲۲۷﴾

و اگر ( برای پایان یافتن مشکلات) تصمیم به طلاق گرفتند، (در صورت رعایت شرایط مانعی ندارد) مسلماً خدا ( به گفتار و کردارشان) شنوا و داناست. (۲۲۷)

«وَالْمُطَلَّقَاتُ یَتَرَبَّصْنَ بِأَنْفُسِهِنَّ ثَلَاثَةَ قُرُوءٍ ۚ وَلَا یَحِلُّ لَهُنَّ أَنْ یَکْتُمْنَ مَا خَلَقَ اللَّهُ فِی أَرْحَامِهِنَّ إِنْ کُنَّ یُؤْمِنَّ بِاللَّهِ وَالْیَوْمِ الْآخِرِ ۚ وَبُعُولَتُهُنَّ أَحَقُّ بِرَدِّهِنَّ فِی ذَٰلِکَ إِنْ أَرَادُوا إِصْلَاحًا ۚ وَلَهُنَّ مِثْلُ الَّذِی عَلَیْهِنَّ بِالْمَعْرُوفِ ۚ وَلِلرِّجَالِ عَلَیْهِنَّ دَرَجَةٌ ۗ وَاللّهُ عَزِیزٌ حَکِیمٌ» ﴿۲۲۸﴾

زنان طلاق داده شده باید به سر آمدن سه پاکی (از حیض را) انتظار برند (و پیش از به سر رسیدن آن، از شوهر کردن خودداری ورزند) و اگر به خدا و روز قیامت ایمان دارند (به خاطر رعایت شرایط ایام عدّه) نباید آنچه را خدا در رحم‌هایشان (از حیض یا جنین) آفریده، پنهان دارند. و شوهرانشان در این مدت چنانچه خواهان صلح و سازش‌اند، به بازگرداندن آنان (به زندگی دوباره) سزاوارترند. و برای زنان، حقوق شایسته‌ای بر عهده مردان است، مانند حقوقی که برای مردان بر عهده آنان است، و مردان را بر آنان (به خاطر کارگزاری، و تدبیر امور زندگی در امر میراث و دیه، گواهی در دادگاه و غیر این امور حقوقی) افزون‌تر است؛ و خدا توانای شکست ناپذیر و حکیم است. (۲۲۸)

«الطَّلَاقُ مَرَّتَانِ ۖ فَإِمْسَاکٌ بِمَعْرُوفٍ أَوْ تَسْرِیحٌ بِإِحْسَانٍ ۗ وَلَا یَحِلُّ لَکُمْ أَنْ تَأْخُذُوا مِمَّا آتَیْتُمُوهُنَّ شَیْئًا إِلَّا أَنْ یَخَافَا أَلَّا یُقِیمَا حُدُودَ اللَّهِ ۖ فَإِنْ خِفْتُمْ أَلَّا یُقِیمَا حُدُودَ اللَّهِ فَلَا جُنَاحَ عَلَیْهِمَا فِیمَا افْتَدَتْ بِهِ ۗ تِلْکَ حُدُودُ اللَّهِ فَلَا تَعْتَدُوهَا ۚ وَمَنْ یَتَعَدَّ حُدُودَ اللَّهِ فَأُولَٰئِکَ هُمُ الظّالِمُونَ» ﴿۲۲۹﴾

 (همسرش را) به طور شایسته ومتعارف نگه دارد، یا (با ترک رجوع، او را) به نیکی و خوشی رها کند. و برای شما حلال نیست از آنچه (به عنوان مهریه) به آنان پرداخته‌اید چیزی را بازستانید، مگر آنکه هر دو بترسند که حدود و مقرّرات خدا را (در روش همسرداری) برپا ندارند. پس شما (حاکمان شرع) اگر بترسید که آن دو نفر حدود خدا را برپا ندارند در آنچه زن برای رهایی خود (عوض طلاق) فدیه بپردازد، گناهی بر آنان نیست. اینها حدود خداست؛ پس از آنها تجاوز نکنید و کسانی که از حدود خدا تجاوز کنند، آنان بی‌تردید ستمکارند. (۲۲۹)

«فَإِنْ طَلَّقَهَا فَلَا تَحِلُّ لَهُ مِنْ بَعْدُ حَتَّیٰ تَنْکِحَ زَوْجًا غَیْرَهُ ۗ فَإِنْ طَلَّقَهَا فَلَا جُنَاحَ عَلَیْهِمَا أَنْ یَتَرَاجَعَا إِنْ ظَنَّا أَنْ یُقِیمَا حُدُودَ اللَّهِ ۗ وَتِلْکَ حُدُودُ اللَّهِ یُبَیّنُهَا لِقَوْمٍ یَعْلَمُونَ» ﴿۲۳۰﴾

پس اگر (بعد از دو طلاق و رجوع، بار سوم) او را طلاق داد، آن زن بر وی حلال نخواهد بود، مگر آنکه با همسری غیر از او ازدواج کند. و اگر (همسر دوم) او را طلاق داد بر وی و شوهر اول گناهی نیست که به یکدیگر باز گردند، در صورتیکه امیدوار باشند حدود الهی را (در روش همسرداری) رعایت می‌کنند. و اینها حدود خداست که آن را برای گروهی که دانایند بیان می‌کند. (۲۳۰)

انتهای خبر/