به گزارش گروه فرهنگی پایگاه خبری تحلیلی «راوی خبر»؛ برج آرامگاهی شاهزاده حسین، معروف به برج مقبره کردان، با بیش از ۷۰۰ سال قدمت، جلوه‌ای کم‌نظیر از معماری ایرانی و آرامش معنوی است. بدنه مدور و ۳۴ کنگره‌اش در میان درختان کهنسال و جوی آب، فضایی اسرارآمیز و تاریخی خلق کرده که هر بازدیدکننده‌ای را مسحور خود می‌کند.

این بنا نه تنها به عنوان یک اثر معماری سلجوقی، بلکه به عنوان زیارتگاهی برای نوادگان امام سجاد (ع) مورد توجه است.

بر اساس شواهد باستان‌شناسی، این برج مربوط به دوره سلجوقیان (قرن هفتم هجری قمری، حدود قرن ۱۳ میلادی) است. 

برخی پژوهش‌ها آن را به دوره ایلخانی نسبت می‌دهند، اما اکثریت منابع بر سلجوقی بودن تأکید دارند. این بنا نمونه‌ای از برج‌های آرامگاهی است که در دوران سلجوقی و ایلخانی در ایران رواج یافت و نمادی از معماری دفینه‌ای (آرامگاهی) به‌شمار می‌رود.

این اثر در تاریخ ۲۵ اردیبهشت ۱۳۸۰ (۱۵ مه ۲۰۰۱) با شماره ثبت ۳۸۲۸ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. برج اخیراً مرمت شده و در تمام روزهای سال قابل بازدید است.

پلان مدور (دایره‌ای یا خورشیدی) با قطر سکو (پایه) حدود ۸ متر. بدنه برج دارای ۳۴ کنگره (پره) است که هر کدام حدود ۴۰×۵۰ سانتی‌متر و به ارتفاع ۶ متر هستند. این کنگره‌ها برای استحکام و زیبایی بنا طراحی شده‌اند.

اطراف برج با درختان کهنسال توت و چنار احاطه شده و جوی آبی کوچک در مسیر دسترسی به آن جریان دارد، که فضایی معنوی و طبیعی ایجاد می‌کند. برخی منابع اشاره می‌کنند که ممکن است در اصل کاربری نظامی (مانند برج دیدبانی) داشته باشد، اما امروزه به عنوان مقبره شناخته می‌شود.

این معماری شبیه به برج‌های سلجوقی دیگر مانند برج علاءالدوله در ورامین است و ارزشمندترین برج‌های به‌جا مانده از این دوره را شامل می‌شود.

انتهای خبر/