قرآن در زندگی؛
سوره بقره، آیات ۲۶۰ تا ۲۶۴
متن و معنی آیات ۲۶۰ تا ۲۶۴ سوره «بقره» به‌شرح زیر است.
«وَإِذْ قَالَ إِبْرَاهِیمُ رَبِّ أَرِنِی کَیْفَ تُحْیِی الْمَوْتَیٰ ۖ قَالَ أَوَلَمْ تُؤْمِنْ ۖ قَالَ بَلَیٰ وَلَٰکِنْ لِیَطْمَئِنَّ قَلْبِی ۖ قَالَ فَخُذْ أَرْبَعَةً مِنَ الطَّیْرِ فَصُرْهُنَّ إِلَیْکَ ثُمَّ اجْعَلْ عَلَیٰ کُلِّ جَبَلٍ مِنْهُنَّ جُزْءًا ثُمَّ ادْعُهُنَّ یَأْتِینَکَ سَعْیًا ۚ وَاعْلَمْ أَنَّ اللّهَ عَزِیزٌ حَکِیمٌ» ﴿۲۶۰﴾
و (یاد کنید) هنگامی که ابراهیم گفت: پروردگارا! به من نشان ده که مردگان را چگونه زنده می‌کنی؟ (خدا) فرمود: آیا (به قدرتم نسبت به زنده کردن مردگان) ایمان نیاورده‌ای؟! گفت: چرا، ولی (مشاهده این حقیقت را خواستم) تا قلبم آرامش یابد. (خدا) فرمود: پس چهار پرنده بگیر و آنها را (برای دقت در آفرینش هر یک) به خود نزدیک کن، و (بعد از کشتن، ریز ریز کردن و مخلوط کردنشان به هم) بر هر کوهی (در این منطقه) بخشی از آنها را قرار ده، سپس آنها را بخوان که شتابان به سویت می‌آیند؛ و بدان که یقیناً خدا توانای شکست ناپذیر و حکیم است. (۲۶۰)
«مَثَلُ الَّذِینَ یُنْفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ فِی سَبِیلِ اللَّهِ کَمَثَلِ حَبَّةٍ أَنْبَتَتْ سَبْعَ سَنَابِلَ فِی کُلِّ سُنْبُلَةٍ مِائَةُ حَبَّةٍ ۗ وَاللَّهُ یُضَاعِفُ لِمَنْ یَشَاءُ ۗ وَاللّهُ وَاسِعٌ عَلِیمٌ» ﴿۲۶۱﴾
مَثَل آنان که اموالشان را در راه خدا انفاق می‌کنند، مانند دانه‌ای است که هفت خوشه برویاند، در هر خوشه صد دانه باشد؛ و خدا برای هر که بخواهد چند برابر می‌کند و خدا بسیار عطا کننده و داناست. (۲۶۱)
«الَّذِینَ یُنْفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ فِی سَبِیلِ اللَّهِ ثُمَّ لَا یُتْبِعُونَ مَا أَنْفَقُوا مَنًّا وَلَا أَذًی ۙ لَهُمْ أَجْرُهُمْ عِنْدَ رَبّهِمْ وَلَا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَلَا هُمْ یَحْزَنُونَ» ﴿۲۶۲﴾
کسانی که اموالشان را در راه خدا انفاق می‌کنند، سپس منت و آزاری به دنبال انفاقشان نمی‌آورند، برای آنان نزد پروردگارشان پاداشی شایسته و مناسب است، و نه بیمی بر آنان است و نه اندوهگین می‌شوند. (۲۶۲)
«قَوْلٌ مَعْرُوفٌ وَمَغْفِرَةٌ خَیْرٌ مِنْ صَدَقَةٍ یَتْبَعُهَا أَذًی ۗ وَاللَّهُ غَنِیّ حَلِیمٌ» ﴿۲۶۳﴾
گفتاری پسندیده (در برابر تهیدستان) و عفو (ی کریمانه نسبت به خشم و بد زبانی مستمندان) بهتر از بخششی است که دنبالش آزاری باشد، و خدا بی‌نیاز و بردبار است. (۲۶۳)
«یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تُبْطِلُوا صَدَقَاتِکُمْ بِالْمَنِّ وَالْأَذَیٰ کَالَّذِی یُنْفِقُ مَالَهُ رِئَاءَ النَّاسِ وَلَا یُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَالْیَوْمِ الْآخِرِ ۖ فَمَثَلُهُ کَمَثَلِ صَفْوَانٍ عَلَیْهِ تُرَابٌ فَأَصَابَهُ وَابِلٌ فَتَرَکَهُ صَلْدًا ۖ لَا یَقْدِرُونَ عَلَیٰ شَیْءٍ مِمَّا کَسَبُوا ۗ وَاللّهُ لَا یَهْدِی الْقَوْمَ الْکَافِرِینَ» ﴿۲۶۴﴾
ای اهل ایمان! صدقه‌هایتان را با منت و آزار باطل نکنید، مانند کسی که مالش را به ریا به مردم انفاق می‌کند و به خدا و روز قیامت ایمان ندارد، که وصفش مانند سنگ سخت و خارایی است که بر آن (پوششی نازک از) خاک قرار دارد و رگباری تند و درشت به آن برسد و آن سنگ را صاف (و بدون خاک) واگذارد (صدقه ریایی مانند آن خاک است و این ریاکاران) به چیزی از آنچه کسب کرده‌اند، دست نمی‌یابند و خدا مردم کافر را هدایت نمی‌کند. (۲۶۴)
انتهای خبر/