مدگرایی غربی؛ ابزار نفوذ فرهنگی

عضو شورای فرهنگ عمومی فردیس

مدگرایی غربی؛ ابزار نفوذ فرهنگی

عضو شورای فرهنگ عمومی فردیس با نگاهی جامعه‌شناختی به مدگرایی گفت: برخی مدهای غربی همچون شلوار زاپ‌دار، زمانی نماد فقر و اعتراض بوده‌اند اما امروز در جامعه ما به ابزار ترویج غرب‌زدگی فرهنگی تبدیل شده‌اند.

امیر عطاران، در گفتگوبا خبرنگار فرهنگی گزارش پایگاه خبری تحلیلی «راوی خبر»، با تحلیل پدیده مدگرایی در جامعه امروز، بر لزوم نگاه عمیق‌تر جامعه‌شناختی به این جریان تأکید کرد و گفت: مد و فشن، دیگر تنها سبک پوشش یا انتخاب سلیقه‌ای فردی نیست، بلکه در بسیاری موارد به جریان‌سازترین ابزارهای فرهنگی، سیاسی و اجتماعی تبدیل شده است.

عضو شورای فرهنگ عمومی شهرستان فردیس، با اشاره به نمونه‌ای خاص از مدهای رایج در جامعه افزود: شلوارهای زاپ‌دار که این روزها در جامعه ما به عنوان نمادی از سبک زندگی غرب‌گرایانه و مد روز شناخته می‌شوند، در گذشته نه‌چندان دور، ریشه در فقر اقتصادی و اعتراضات اجتماعی داشتند. این نوع پوشش ابتدا متعلق به طبقات فرودست جامعه غرب بود؛ پاره بودن لباس نشانه‌ای از ناتوانی در تأمین نیازهای اولیه پوشش محسوب می‌شد، نه انتخابی از روی سبک و سلیقه.

 عطاران ادامه داد: اما همین سبک پوشش به‌مرور زمان به نماد اعتراض‌های اجتماعی بدل شد؛ در قالب جنبش‌های اعتراضی نظیر فرهنگ پانک‌ها، تبدیل به بیانیه‌ای خاموش علیه ساختارهای سیاسی و طبقاتی گردید و به‌ویژه در موسیقی و هنر خیابانی تجلی یافت.

 وی با اشاره به خطر درونی شدن این نوع سبک‌ها در جامعه ایرانی تأکید کرد: برخی از مدهای وارداتی، که بدون تحلیل و پالایش فرهنگی وارد جامعه می‌شوند، نه‌تنها با نظام ارزشی ما هم‌خوانی ندارند، بلکه می‌توانند زمینه‌ساز شکل‌گیری نوعی ضدفرهنگ شوند؛ جریانی که برخلاف باورهای بومی و اسلامی، سبک زندگی، هویت جمعی و حتی رفتار اجتماعی نسل جوان را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

این عضو شورای فرهنگ عمومی تصریح کرد: مدها دیگر تنها یک پوشش یا یک انتخاب ساده نیستند؛ آن‌ها حامل پیام، معنا و گاه حتی ایدئولوژی هستند. بنابراین، ضرورت دارد که مقوله مدگرایی با رویکرد جامعه‌شناسی سیاسی بررسی شود تا از ریشه‌های فکری و اجتماعی آن غافل نمانیم.

 وی در پایان با هشدار نسبت به نفوذ تدریجی برخی مدهای ناسازگار با فرهنگ ایرانی اسلامی گفت: غرب‌زدگی در پوشش، اگر بدون شناخت و تحلیل ریشه‌ها و پیامدها ادامه یابد، ممکن است در بلندمدت شکاف فرهنگی و هویتی عمیقی در جامعه ایجاد کند. این پدیده باید در دستور کار نهادهای فرهنگی، پژوهشی و حتی قانون‌گذاری قرار گیرد.

الهه ملاحسینی-راوی خبر

انتهای خبر/