نخود فرنگی‌ام دارد خشک می‌شود

علی زکی‌زاده، کشاورز باسابقه البرزی، در گفتگو با خبرنگار ما می‌گوید: امروز که با شما صحبت می‌کنم، محصول نخود فرنگی من به‌دلیل نبود آب در حال خشک شدن است. کشاورز بدون آب، مثل ماهی بیرون از آب است؛ نمی‌تواند زنده بماند.

وی با گلایه از سیاست‌های سختگیرانه اداره کشاورزی افزود: می‌گویند نباید از آب‌های زیرزمینی استفاده کنیم، اما این زمین‌ها را ما با آب خریده‌ایم. زمینی که آب نداشته باشد، هیچ ارزشی برای کشاورز ندارد.

زکی‌زاده ادامه داد: احساس ما این است که اداره کشاورزی نمی‌خواهد کشاورزان در این کشور بمانند. سال‌به‌سال تعداد کشاورزان کمتر می‌شود، چون کسی نمی‌خواهد با ضرر و بی‌توجهی زندگی کند. بسیاری شغل‌های دیگر را انتخاب کرده‌اند تا بتوانند امرار معاش کنند.

او در پایان تأکید کرد: امروز دخل و خرج کشاورز با هم نمی‌خواند. نه قیمت محصول‌ها منصفانه است، نه هزینه‌ها قابل تحمل. در این میان، ما تنها مانده‌ایم و خاکی که دارد زیر بی‌مهری مسئولان می‌سوزد.

کشاورزی در ایران صرفه اقتصادی ندارد

محمد عسگری، دیگر کشاورز باسابقه در استان البرز نیز از شرایط موجود ابراز نگرانی می‌کند. او می‌گوید: سال‌هاست که با عشق به زمین کار کرده‌ام، اما دیگر ادامه این راه با این وضعیت دشوار شده است. هزینه‌های تأمین آب، تهیه نهاده‌ها و نبود حمایت، ما را به مرز ورشکستگی کشانده است.

وی با اشاره به بحران منابع آبی گفت: در این سال‌ها وضعیت آب به‌شدت بحرانی شده. مجبور به استفاده از چاه و خرید آب شده‌ایم که خود هزینه زیادی دارد. کشاورزی دیگر صرفه اقتصادی ندارد.

عسگری خاطرنشان کرد: مسئولان باید بدانند که اگر امنیت غذایی کشور مهم است، حمایت از کشاورزان باید واقعی و عملی باشد، نه فقط در حرف و وعده.

ترس از شروع فصل کشت

علی محمودی، دیگر کشاورز البرزی، نیز در آستانه فصل کشت اظهار نگرانی می‌کند: هنوز فصل کاشت شروع نشده، اما ما از حالا ترسیده‌ایم. آب نیست، حمایت نیست، فقط ما مانده‌ایم و زمین‌هایی که به‌سختی نگهشان داشته‌ایم.

او هشدار می‌دهد: با این روندی که مسئولان پیش گرفته‌اند، دیگر کسی سراغ کشاورزی نخواهد رفت. وقتی هیچ پشتوانه‌ای وجود ندارد، چرا باید دل به زمین بست؟

خاک، سرمایه‌ای که در حال نابودی است

کشاورز البرزی معتقد است کشاورزی، شغل انبیاست؛ اما امروز این حرفه شریف در سایه بی‌مهری، بی‌توجهی و سوءمدیریت، در حال نابودی است. در حالی‌که خاک حاصلخیز یکی از ارزشمندترین سرمایه‌های کشور ماست، بی‌توجهی به کشاورزان می‌تواند این منبع ارزشمند را هم به نابودی بکشاند.

در پایان، انتظار می‌رود نهادهای دولتی، به‌ویژه وزارت جهاد کشاورزی، از مسئولیت خود شانه خالی نکنند و با تدوین برنامه‌های حمایتی فوری و مؤثر، از فروپاشی کشاورزی در کشور جلوگیری کنند. در غیر این صورت، در آینده‌ای نه چندان دور، حتی برای تأمین ابتدایی‌ترین نیازهای غذایی، باید به واردات از کشورهای دیگر وابسته شویم.

الهه ملاحسینی-راوی خبر

انتهای خبر/