قرآن در زندگی؛

سوره نساء؛ آیه ۱۱۵ تا ۱۲۴

پاداش و كيفر به دلخواه شما و به دلخواه اهل كتاب نيست هر كس بدى كند در برابر آن كيفر می‌‏بيند و جز خدا براى خود يار و مددكارى نمی‌يابد.

وَمَنْ يُشَاقِقِ الرَّسُولَ مِنْ بَعْدِ مَا تَبَيَّنَ لَهُ الْهُدَى وَيَتَّبِعْ غَيْرَ سَبِيلِ الْمُؤْمِنِينَ نُوَلِّهِ مَا تَوَلَّى وَنُصْلِهِ جَهَنَّمَ وَسَاءَتْ مَصِيرًا ﴿۱۱۵﴾

و هر كس پس از آنكه راه هدايت براى او آشكار شد با پيامبر به مخالفت برخيزد و راهى غير راه مؤمنان در پيش گيرد وى را بدانچه روى خود را بدان سو كرده واگذاريم و به دوزخش كشانيم و چه بازگشتگاه بدى است (۱۱۵)

 إِنَّ اللَّهَ لَا يَغْفِرُ أَنْ يُشْرَكَ بِهِ وَيَغْفِرُ مَا دُونَ ذَلِكَ لِمَنْ يَشَاءُ وَمَنْ يُشْرِكْ بِاللَّهِ فَقَدْ ضَلَّ ضَلَالًا بَعِيدًا ﴿۱۱۶﴾

خداوند اين را كه به او شرك آورده شود نمی‌‏آمرزد و فروتر از آن را بر هر كه بخواهد می‌بخشايد و هر كس به خدا شرك ورزد قطعا دچار گمراهى دور و درازى شده است (۱۱۶) 

إِنْ يَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ إِلَّا إِنَاثًا وَإِنْ يَدْعُونَ إِلَّا شَيْطَانًا مَرِيدًا ﴿۱۱۷﴾

مشركان به جاى او جز بت‌هاى مادينه را به دعا نمی‌خوانند و جز شيطان سركش را نمی‌خوانند (۱۱۷)

 لَعَنَهُ اللَّهُ وَقَالَ لَأَتَّخِذَنَّ مِنْ عِبَادِكَ نَصِيبًا مَفْرُوضًا ﴿۱۱۸﴾

خدا لعنتش كند وقتى كه گفت بی‌گمان از ميان بندگانت نصيبى معين براى خود برخواهم گرفت (۱۱۸) 

وَلَأُضِلَّنَّهُمْ وَلَأُمَنِّيَنَّهُمْ وَلَآمُرَنَّهُمْ فَلَيُبَتِّكُنَّ آذَانَ الْأَنْعَامِ وَلَآمُرَنَّهُمْ فَلَيُغَيِّرُنَّ خَلْقَ اللَّهِ وَمَنْ يَتَّخِذِ الشَّيْطَانَ وَلِيًّا مِنْ دُونِ اللَّهِ فَقَدْ خَسِرَ خُسْرَانًا مُبِينًا ﴿۱۱۹﴾

و آنان را سخت گمراه و دچار آرزوهاى دور و دراز خواهم كرد و وادارشان می‌‏كنم تا گوش‌هاى دام‌ها را شكاف دهند و وادارشان می‌كنم تا آفريده خدا را دگرگون سازند ولى هر كس به جاى خدا شيطان را دوست خدا گيرد قطعا دستخوش زيان آشكارى شده است (۱۱۹) 

يَعِدُهُمْ وَيُمَنِّيهِمْ وَمَا يَعِدُهُمُ الشَّيْطَانُ إِلَّا غُرُورًا ﴿۱۲۰﴾

آرى شيطان به آنان وعده می‌دهد و ايشان را در آرزوها می‌افكند و جز فريب به آنان وعده نمی‌دهد (۱۲۰)

 أُولَئِكَ مَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ وَلَا يَجِدُونَ عَنْهَا مَحِيصًا ﴿۱۲۱﴾

آنان جايگاهشان جهنم است و از آن راه گريزى ندارند (۱۲۱) 

وَالَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ سَنُدْخِلُهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا وَعْدَ اللَّهِ حَقًّا وَمَنْ أَصْدَقُ مِنَ اللَّهِ قِيلًا ﴿۱۲۲﴾

و كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كرده‏‌اند به زودى آنان را در بوستان‌هايى كه از زير درختان آن نهرها روان است درآوريم هميشه در آن جاودانند وعده خدا راست است و چه كسى در سخن از خدا راستگوتر است (۱۲۲) 

لَيْسَ بِأَمَانِيِّكُمْ وَلَا أَمَانِيِّ أَهْلِ الْكِتَابِ مَنْ يَعْمَلْ سُوءًا يُجْزَ بِهِ وَلَا يَجِدْ لَهُ مِنْ دُونِ اللَّهِ وَلِيًّا وَلَا نَصِيرًا ﴿۱۲۳﴾

پاداش و كيفر به دلخواه شما و به دلخواه اهل كتاب نيست هر كس بدى كند در برابر آن كيفر می‌‏بيند و جز خدا براى خود يار و مددكارى نمی‌يابد (۱۲۳) 

وَمَنْ يَعْمَلْ مِنَ الصَّالِحَاتِ مِنْ ذَكَرٍ أَوْ أُنْثَى وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَأُولَئِكَ يَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ وَلَا يُظْلَمُونَ نَقِيرًا ﴿۱۲۴﴾

و كسانى كه كارهاى شايسته كنند چه مرد باشند يا آن در حالى كه مؤمن باشند آنان داخل بهشت می‌شوند و به قدر گودى پشت هسته خرمايى مورد ستم قرار نمی‌گيرند (۱۲۴)

انتهای خبر/