وَلَا تَقُولُوا لِمَنْ يُقْتَلُ فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَمْوَاتٌ بَلْ أَحْيَاءٌ وَلَكِنْ لَا تَشْعُرُونَ ﴿۱۵۴﴾

و كسانى را كه در راه خدا كشته مى‌‏شوند مرده نخوانيد بلكه زنده‏‌اند ولى شما نمیدانید (۱۵۴)
 
وَلَنَبْلُوَنَّكُمْ بِشَيْءٍ مِنَ الْخَوْفِ وَالْجُوعِ وَنَقْصٍ مِنَ الْأَمْوَالِ وَالْأَنْفُسِ وَالثَّمَرَاتِ وَبَشِّرِ الصَّابِرِينَ ﴿۱۵۵﴾

و قطعا شما را به چيزى از (قبيل) ترس و گرسنگى و كاهشى در اموال و جان‌ها و محصولات مى‌‏آزماييم و مژده ده شكيبايان را (۱۵۵)
 
الَّذِينَ إِذَا أَصَابَتْهُمْ مُصِيبَةٌ قَالُوا إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ ﴿۱۵۶

(همان) كسانى كه چون مصيبتى به آنان برسد مى‏‌گويند ما از آن خدا هستيم و به سوى او باز مى‏‌گرديم (۱۵۶)
 
أُولَئِكَ عَلَيْهِمْ صَلَوَاتٌ مِنْ رَبِّهِمْ وَرَحْمَةٌ وَأُولَئِكَ هُمُ الْمُهْتَدُونَ ﴿۱۵۷﴾

برايشان درودها و رحمتى از پروردگارشان (باد) و راه‏يافتگان (هم) خود ايشانند (۱۵۷)
 
إِنَّ الصَّفَا وَالْمَرْوَةَ مِنْ شَعَائِرِ اللَّهِ فَمَنْ حَجَّ الْبَيْتَ أَوِ اعْتَمَرَ فَلَا جُنَاحَ عَلَيْهِ أَنْ يَطَّوَّفَ بِهِمَا وَمَنْ تَطَوَّعَ خَيْرًا فَإِنَّ اللَّهَ شَاكِرٌ عَلِيمٌ ﴿۱۵۸﴾

در حقيقت صفا و مروه از شعاير خداست (كه يادآور اوست) پس هر كه خانه (خدا) را حج كند يا عمره گزارد بر او گناهى نيست كه ميان آن دو سعى به جاى آورد و هر كه افزون بر فريضه كار نيكى كند خدا حق شناس و داناست (۱۵۸)
 
إِنَّ الَّذِينَ يَكْتُمُونَ مَا أَنْزَلْنَا مِنَ الْبَيِّنَاتِ وَالْهُدَى مِنْ بَعْدِ مَا بَيَّنَّاهُ لِلنَّاسِ فِي الْكِتَابِ أُولَئِكَ يَلْعَنُهُمُ اللَّهُ وَيَلْعَنُهُمُ اللَّاعِنُونَ ﴿۱۵۹

كسانى كه نشانه‏‌هاى روشن و رهنمودى را كه فرو فرستاده‏‌ايم بعد از آنكه آن را براى مردم در كتاب توضيح داده‏‌ايم نهفته مى‌دارند آنان را خدا لعنت مى‌‏كند و لعنت‏ كنندگان لعنتشان مى‌كنند (۱۵۹)
 
إِلَّا الَّذِينَ تَابُوا وَأَصْلَحُوا وَبَيَّنُوا فَأُولَئِكَ أَتُوبُ عَلَيْهِمْ وَأَنَا التَّوَّابُ الرَّحِيمُ ﴿۱۶۰﴾

مگر كسانى كه توبه كردند و (خود را) اصلاح نمودند و (حقيقت را) آشكار كردند پس بر آنان خواهم بخشود و من توبه‏ پذير مهربانم (۱۶۰)
 
إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا وَمَاتُوا وَهُمْ كُفَّارٌ أُولَئِكَ عَلَيْهِمْ لَعْنَةُ اللَّهِ وَالْمَلَائِكَةِ وَالنَّاسِ أَجْمَعِينَ ﴿۱۶۱﴾

كسانى كه كافر شدند و در حال كفر مردند لعنت‏ خدا و فرشتگان و تمام مردم بر آنان باد (۱۶۱)
 
خَالِدِينَ فِيهَا لَا يُخَفَّفُ عَنْهُمُ الْعَذَابُ وَلَا هُمْ يُنْظَرُونَ ﴿۱۶۲﴾

در آن (لعنت) جاودانه بمانند نه عذابشان كاسته گردد و نه مهلت‏ يابند (۱۶۲)
 
وَإِلَهُكُمْ إِلَهٌ وَاحِدٌ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ الرَّحْمَنُ الرَّحِيمُ ﴿۱۶۳﴾

و معبود شما معبود يگانه‏‌اى است كه جز او هيچ معبودى نيست (و اوست) بخشايشگر مهربان (۱۶۳)

پیام‌ها:

ناگوارى‌ها، سبب مقاومت و رشد است. بسيارى از صفات انسان از قبيل صبر، رضا، تسليم، قناعت، رهد، تقوا، حلم و ايثار، در سايه‌ى برخورد با تنگدستى‌ها است.

ريشه‌ صبر، ايمان به خداوند، معاد و اميد به دريافت پاداش است. «الصَّابِرِينَ الَّذِينَ» «قالُوا إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَيْهِ راجِعُونَ»

نيت، به كارها ارزش مى‌دهد. مشركان براى لمس بت‌ها، سعى مى‌كردند، ولى اسلام مى‌فرمايد: براى رضاى خدا سعى كنيد. بسيارى از كارها ظاهرى يكسان دارد، اما انگيزه‌اى متفاوت.

نظير دويدن يوسف و زليخا به سوى درهاى بسته، يوسف مى‌دود تا آلوده نشود، ولى زليخا مى‌دود كه آلوده شود. «فاستبقا»

اگر مراكز حق، توسط گروهى با خرافات آلوده شد، نبايد از آن دست كشيد، بلكه بايد با حضور در آن مراكز، آنجا را پاك‌سازى نموده و دست گروه منحرف را از آن كوتاه كرد.

انتهای خبر/