«أَوَلَا یَعْلَمُونَ أَنَّ اللَّهَ یَعْلَمُ مَا یُسِرّونَ وَمَا یُعْلِنُونَ» ﴿۷۷﴾

آیا (آن سخت‌دلان) نمی‌دانند که خدا آنچه را پنهان می‌دارند و آنچه را آشکار می‌کنند، می‌داند؟! (۷۷)

«وَمِنْهُمْ أُمِّیُّونَ لَا یَعْلَمُونَ الْکِتَابَ إِلَّا أَمَانِیَّ وَإِنْ هُمْ إِلَّا یَظُنّونَ» ﴿۷۸﴾

و گروهی از یهود، که جاهل و بی‌سوادند (غیر از تورات فعلی) که جز بافته‌های دروغین (عالمان خائن آنان نیست) نمی‌دانند، و حال آن که (در امر دین به سبب عدم تحقیق و دنبال نکردن علم و دانش) فقط در مسیر گمان و خیال واهی قدم برمی‌دارند. (۷۸)

«فَوَیْلٌ لِلَّذِینَ یَکْتُبُونَ الْکِتَابَ بِأَیْدِیهِمْ ثُمَّ یَقُولُونَ هَٰذَا مِنْ عِنْدِ اللَّهِ لِیَشْتَرُوا بِهِ ثَمَنًا قَلِیلًا ۖ فَوَیْلٌ لَهُمْ مِمَّا کَتَبَتْ أَیْدِیهِمْ وَوَیْلٌ لَهُمْ مِمّا یَکْسِبُونَ» ﴿۷۹﴾

پس وای بر کسانی که با دست‌هاشان نوشته‌ای را می‌نویسند، سپس می‌گویند: این (نوشته) از سوی خداست. تا با این (کار زشت و خائنانه) بهایی ناچیز به دست آورند؛ پس وای بر آنان از آنچه دست‌هاشان نوشت، و وای بر آنان از آنچه به دست می‌آورند. (۷۹)

«وَقَالُوا لَنْ تَمَسَّنَا النَّارُ إِلَّا أَیَّامًا مَعْدُودَةً ۚ قُلْ أَتَّخَذْتُمْ عِنْدَ اللَّهِ عَهْدًا فَلَنْ یُخْلِفَ اللَّهُ عَهْدَهُ ۖ أَمْ تَقُولُونَ عَلَی اللّهِ مَا لَا تَعْلَمُونَ» ﴿۸۰﴾

و گفتند: آتش (دوزخ) جز چند روزی به ما نمی‌رسد. بگو: آیا (بر این عقیده خود) از نزد خدا پیمانی گرفته‌اید؟ که هرگز خدا از آن پیمان تخلّف نخواهد کرد، یا جاهلانه چیزی را به خدا نسبت می‌دهید؟ (۸۰)

«بَلَیٰ مَنْ کَسَبَ سَیِّئَةً وَأَحَاطَتْ بِهِ خَطِیئَتُهُ فَأُولَٰئِکَ أَصْحَابُ النّارِ ۖ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ» ﴿۸۱﴾

(نه چنین است که می‌گویید) بلکه کسانی که مرتکب گناه شدند وآثار گناه، سراسر وجودشان را فرا گرفت، آنان اهل آتشند و در آن جاودانه‌اند. (۸۱)

«وَالَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ أُولَٰئِکَ أَصْحَابُ الْجَنّةِ ۖ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ» ﴿۸۲﴾

و کسانی که ایمان آوردند و کارهای شایسته انجام دادند، اهل بهشت‌اند و در آن جاودانه‌اند. (۸۲)

«وَإِذْ أَخَذْنَا مِیثَاقَ بَنِی إِسْرَائِیلَ لَا تَعْبُدُونَ إِلَّا اللَّهَ وَبِالْوَالِدَیْنِ إِحْسَانًا وَذِی الْقُرْبَیٰ وَالْیَتَامَیٰ وَالْمَسَاکِینِ وَقُولُوا لِلنَّاسِ حُسْنًا وَأَقِیمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا الزَّکَاةَ ثُمَّ تَوَلَّیْتُمْ إِلّا قَلِیلًا مِنْکُمْ وَأَنْتُمْ مُعْرِضُونَ» ﴿۸۳﴾

و (یاد کنید) زمانی که از بنی اسرائیل پیمان گرفتیم که جز خدا را نپرستید، و به پدر و مادر و خویشان ویتیمان ومستمندان نیکی کنید، و با مردم با خوش زبانی سخن گویید، و نماز را بر پا دارید، و زکات بپردازید، سپس همه شما جز اندکی (از پیمان خدا) روی گردانیدید؛ و شما (به طور عادت) روی گردان هستید. (۸۳)

پیام‌ها: 

۱. ايمان به حضور و علم خداوند، انسان را از خطاها باز مى‌‌دارد.

۲. بى‌‌سوادى و ناآگاهى، زمينه‌‌ى رشد خيالات و آرزوهاى نابجاست.

۴.  توقّعات و انتظارات، بايد بر مبناى علم باشد نه خيال.

۵. در عقايد، پيروى از گمان و خيال ممنوع است.

۶. مردم به صورت فطرى علاقمند به مذهب هستند، لذا بسيارى از شيادان، سخنان خود را به نام دين و مذهب به مردم تحويل مى‌‌دهند. 

۷. يكى از انگيزه‌‌هاى بدعت و افترا، رسيدن به دنياست.

۸. ناآگاهى از معارف دين، سبب نسبت دادن خرافات به دين مى‌‌شود. 

۹. كيفر و پاداش بر اساس آرزو نيست، بلكه بر اساس عمل است.

۱۰. خوى و خصلت گناهكارى، موجب جاودانگى در آتش دوزخ است.

۱۱. در كنار تهديد، بشارت لازم است. آيه قبل كيفر گنهكار را مطرح كرد، اين آيه پاداش نيكوكار را.

۱۲. ملاك بهشت، ايمان و عمل است، نه خيال و آرزو. «الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا» «أَصْحابُ الْجَنَّةِ»

۱۳. اگرچه به همه‌‌ى مردم نمى‌‌توان احسان كرد، ولى با همه مى‌‌توان خوب سخن گفت. «قُولُوا لِلنَّاسِ حُسْناً»

۱۴. برخورد خوب و گفتار نيكو، نه تنها با مسلمانان، بلكه با همه‌‌ى مردم لازم است.

۱۵.  نماز و زكات در اديان ديگر نيز بوده است.

انتهای خبر/