قرآن در زندگی؛

سوره انعام؛ آیه ۲۱ تا ۳۰

كيست ‏ستمكارتر از آن كس كه بر خدا دروغ بسته يا آيات او را تكذيب نموده بى‌ترديد ستمكاران رستگار نمى‌شوند

وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَى عَلَى اللَّهِ كَذِبًا أَوْ كَذَّبَ بِآيَاتِهِ إِنَّهُ لَا يُفْلِحُ الظَّالِمُونَ ﴿۲۱﴾

و كيست ‏ستمكارتر از آن كس كه بر خدا دروغ بسته يا آيات او را تكذيب نموده بى‌ترديد ستمكاران رستگار نمى‌شوند (۲۱)

وَيَوْمَ نَحْشُرُهُمْ جَمِيعًا ثُمَّ نَقُولُ لِلَّذِينَ أَشْرَكُوا أَيْنَ شُرَكَاؤُكُمُ الَّذِينَ كُنْتُمْ تَزْعُمُونَ ﴿۲۲﴾

و ياد كن روزى را كه همه آنان را محشور مى‌كنيم آنگاه به كسانى كه شرك آورده‏‌اند مى‏گوييم كجايند شريكان شما كه آنها را شريك خدا مى‌پنداشتيد (۲۲)

ثُمَّ لَمْ تَكُنْ فِتْنَتُهُمْ إِلَّا أَنْ قَالُوا وَاللَّهِ رَبِّنَا مَا كُنَّا مُشْرِكِينَ ﴿۲۳﴾

آنگاه عذرشان جز اين نيست كه مى‏‌گويند به خدا پروردگارمان سوگند كه ما مشرك نبوديم (۲۳)

انْظُرْ كَيْفَ كَذَبُوا عَلَى أَنْفُسِهِمْ وَضَلَّ عَنْهُمْ مَا كَانُوا يَفْتَرُونَ ﴿۲۴﴾

ببين چگونه به خود دروغ مى‏‌گويند و آنچه برمى‏‌بافتند از ايشان ياوه شد (۲۴)

وَمِنْهُمْ مَنْ يَسْتَمِعُ إِلَيْكَ وَجَعَلْنَا عَلَى قُلُوبِهِمْ أَكِنَّةً أَنْ يَفْقَهُوهُ وَفِي آذَانِهِمْ وَقْرًا وَإِنْ يَرَوْا كُلَّ آيَةٍ لَا يُؤْمِنُوا بِهَا حَتَّى إِذَا جَاءُوكَ يُجَادِلُونَكَ يَقُولُ الَّذِينَ كَفَرُوا إِنْ هَذَا إِلَّا أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ ﴿۲۵﴾

و برخى از آنان به تو گوش فرا مى‏‌دهند ولى ما بر دلهايشان پرده‌ها افكنده‏‌ايم تا آن را نفهمند و در گوشهايشان سنگينى قرار داده‏‌ايم و اگر هر معجزه‌اى را ببينند به آن ايمان نمى‌آورند تا آنجا كه وقتى نزد تو مى‌آيند و با تو جدال مى‌كنند كسانى كه كفر ورزيدند مى‏‌گويند اين كتاب چيزى جز افسانه ‌هاى پيشينيان نيست (۲۵)

وَهُمْ يَنْهَوْنَ عَنْهُ وَيَنْأَوْنَ عَنْهُ وَإِنْ يُهْلِكُونَ إِلَّا أَنْفُسَهُمْ وَمَا يَشْعُرُونَ ﴿۲۶﴾

و آنان مردم را از آن باز مى‌دارند و خود نيز از آن دورى مى‌كنند ولى جز خويشتن را به هلاكت نمى‏‌افكنند و نمى‏‌دانند (۲۶)

وَلَوْ تَرَى إِذْ وُقِفُوا عَلَى النَّارِ فَقَالُوا يَا لَيْتَنَا نُرَدُّ وَلَا نُكَذِّبَ بِآيَاتِ رَبِّنَا وَنَكُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ ﴿۲۷﴾

و اى كاش منكران را هنگامى كه بر آتش عرضه مى ‌شوند مى‏‌ديدى كه مى‏‌گويند كاش بازگردانده مى ‌شديم و ديگر آيات پروردگارمان را تكذيب نمی‌کرديم و از مؤمنان مى‌‏شديم (۲۷)

بَلْ بَدَا لَهُمْ مَا كَانُوا يُخْفُونَ مِنْ قَبْلُ وَلَوْ رُدُّوا لَعَادُوا لِمَا نُهُوا عَنْهُ وَإِنَّهُمْ لَكَاذِبُونَ ﴿۲۸﴾

ولى چنين نيست بلكه آنچه را پيش از اين نهان مى‏‌داشتند براى آنان آشكار شده است و اگر هم بازگردانده شوند قطعا به آنچه از آن منع شده بودند برمى‏‌گردند و آنان دروغگويند (۲۸)

وَقَالُوا إِنْ هِيَ إِلَّا حَيَاتُنَا الدُّنْيَا وَمَا نَحْنُ بِمَبْعُوثِينَ ﴿۲۹﴾

و گفتند جز زندگى دنياى ما زندگى ديگرى نيست و برانگيخته نخواهيم شد (۲۹)

وَلَوْ تَرَى إِذْ وُقِفُوا عَلَى رَبِّهِمْ قَالَ أَلَيْسَ هَذَا بِالْحَقِّ قَالُوا بَلَى وَرَبِّنَا قَالَ فَذُوقُوا الْعَذَابَ بِمَا كُنْتُمْ تَكْفُرُونَ ﴿۳۰﴾

و اگر بنگرى هنگامى را كه در برابر پروردگارشان باز داشته مى ‌شوند خدا مى‏‌فرمايد آيا اين حق نيست مى‏‌گويند چرا سوگند به پروردگارمان كه حق است مى‏‌فرمايد پس به كيفر آنكه كفر مى ‌ورزيديد اين عذاب را بچشيد (۳۰)

انتهای خبر/