قرآن در زندگی؛
سوره آل‌عمران، آیات ۱۴۱ تا ۱۴۸
متن و معنی آیات ۱۴۱ تا ۱۴۸ سوره «آل‌عمران» به‌شرح زیر است.
وَلِیُمَحِّصَ اللَّهُ الّذِینَ آمَنُوا وَیَمْحَقَ الْکَافِرِینَ ﴿۱۴۱﴾
و نیز این پیروزی‌ها و ناکامی‌ها برای آن است که کسانی را که از روی حقیقت ایمان آورده‌اند از عیوب و آلودگی‌ها تصفیه و پاک کند، و کافران را نابود نماید. (۱۴۱)
أَمْ حَسِبْتُمْ أَنْ تَدْخُلُوا الْجَنَّةَ وَلَمَّا یَعْلَمِ اللَّهُ الَّذِینَ جَاهَدُوا مِنْکُمْ وَیَعْلَمَ الصّابِرِینَ ﴿۱۴۲﴾
آیا پنداشته‌اید با ایمانِ بدون عمل وارد بهشت می‌شوید، در حالی که هنوز خدا کسانی از شما را که در راه خدا جهاد کرده‌اند وشکیبایان را از دیگران مشخص و معلوم نکرده است؟! (۱۴۲)
وَلَقَدْ کُنْتُمْ تَمَنّوْنَ الْمَوْتَ مِنْ قَبْلِ أَنْ تَلْقَوْهُ فَقَدْ رَأَیْتُمُوهُ وَأَنْتُمْ تَنْظُرُونَ ﴿۱۴۳﴾
و یقیناً شما پس از آگاهی از درجات شُهدایِ بدر] مرگِ [در میدان جنگ را پیش از رویارویی با آن سخت آرزو می‌کردید، و هنگامی که با آن روبرو شدید به هراس افتادید و بدون هیچ اقدامی به تماشای آن پرداختید! (۱۴۳)
وَمَا مُحَمَّدٌ إِلَّا رَسُولٌ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِ الرُّسُلُ ۚ أَفَإِنْ مَاتَ أَوْ قُتِلَ انْقَلَبْتُمْ عَلَیٰ أَعْقَابِکُمْ ۚ وَمَنْ یَنْقَلِبْ عَلَیٰ عَقِبَیْهِ فَلَنْ یَضُرَّ اللَّهَ شَیْئًا ۗ وَسَیَجْزِی اللَّهُ الشّاکِرِینَ ﴿۱۴۴﴾
و محمّد جز فرستاده‌ای از سوی خدا که پیش از او هم فرستادگانی آمده و گذشته‌اند، نیست. پس آیا اگر او بمیرد یا کشته شود، ایمان و عمل صالح را ترک می‌کنید و به روش گذشتگان و نیاکان خود برمی گردید؟! و هر کس به روش گذشتگان خود برگردد، هیچ زیانی به خدا نمی‌رساند؛ و یقیناً خدا سپاس گزاران را پاداش می‌دهد. (۱۴۴)
وَمَا کَانَ لِنَفْسٍ أَنْ تَمُوتَ إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ کِتَابًا مُؤَجَّلًا ۗ وَمَنْ یُرِدْ ثَوَابَ الدُّنْیَا نُؤْتِهِ مِنْهَا وَمَنْ یُرِدْ ثَوَابَ الْآخِرَةِ نُؤْتِهِ مِنْهَا ۚ وَسَنَجْزِی الشّاکِرِینَ ﴿۱۴۵﴾
و هیچ کس جز به مشیّت و فرمان خدا نمی‌میرد. سرنوشتی است مقرّر شده و هر که پاداش دنیا را بخواهد اندکی از آن به او می‌دهیم، و هر که خواستار پاداش آخرت باشد، او را از آن می‌بخشیم؛ و یقیناً سپاس گزاران را پاداش خواهیم داد. (۱۴۵)
وَکَأَیِّنْ مِنْ نَبِیٍّ قَاتَلَ مَعَهُ رِبِّیُّونَ کَثِیرٌ فَمَا وَهَنُوا لِمَا أَصَابَهُمْ فِی سَبِیلِ اللَّهِ وَمَا ضَعُفُوا وَمَا اسْتَکَانُوا ۗ وَاللَّهُ یُحِبُّ الصّابِرِینَ ﴿۱۴۶﴾
چه بسا پیامبرانی که انبوهی دانشمندانِ الهی مسلک و کاملان در دینِ به همراه او با دشمنان جنگیدند، پس در برابر آسیب‌هایی که در راه خدا به آنان رسید، سستی نکردند و ناتوان نشدند و در برابر دشمن سر تسلیم و فروتنی فرود نیاوردند؛ و خدا شکیبایان را دوست دارد. (۱۴۶)
وَمَا کَانَ قَوْلَهُمْ إِلَّا أَنْ قَالُوا رَبَّنَا اغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا وَإِسْرَافَنَا فِی أَمْرِنَا وَثَبّتْ أَقْدَامَنَا وَانْصُرْنَا عَلَی الْقَوْمِ الْکَافِرِینَ ﴿۱۴۷﴾
و سخن آنان در گرما گرم و سختی جنگ جز این نبود که گفتند: پروردگارا! گناهان ما و زیاده روی در کارمان را بر ما ببخش و قدم‌هایمان را استوار بدار و ما را بر گروه کافران یاری ده. (۱۴۷)
فَآتَاهُمُ اللَّهُ ثَوَابَ الدُّنْیَا وَحُسْنَ ثَوَابِ الْآخِرَةِ ۗ وَاللَّهُ یُحِبّ الْمُحْسِنِینَ ﴿۱۴۸﴾
پس خدا پاداش این دنیا و پاداش نیک آخرت را به آنان عطا فرمود؛ و خدا نیکوکاران را دوست دارد. (۱۴۸)
انتهای خبر/