
نسل بیپایان؛
از میانه تا شهادت در شلمچه
به گزارش گروه اجتماعی پایگاه خبری تحلیلی «راوی خبر»؛ شهید محمدتقی ابراهیمی، در فروردین ۱۳۴۴، در شهرستان میانه دیده به جهان گشود. پدرش احمد، فروشنده، و مادرش سیاره نام داشت. او دانشآموز سال اول متوسطه در رشته حسابداری و بسیجی بود. در ۱۰ اردیبهشت ۱۳۶۱، در شلمچه به شهادت رسید. پیکر وی مدتها در منطقه برجا ماند و پس از تفحص، در بهشت زهرای تهران به خاک سپرده شد.
وصیتنامه شهید:
بسمه تعالی
شهیدان زندهاند، الله اکبر
با درود و سلام به رهبر انقلاب اسلامی، امام خمینی، و ملت شهیدپرور ایران، و با سلام به رزمندگان اسلام.
سپاس و ستایش خداوند متعال را که انوار رحمتش در دل شب تاریک، درخشان است. حمد خدای رحمان و کریم را که همواره در سختیها و مشکلات مرا یاری کرد و از نعمات خود بهرهمند گردانید. ولی آنچه من کردم چیزی جز غفلت نبوده است.
راستی، مبادا فکر کنید که پناه بردن به شهادت، فرار از زندگی است. ما میمیریم تا به زجر دیدگان جامعه فردا بگوییم که زندگی در رفتن است. شهید، عزاداری نمیخواهد، بلکه رهرو میخواهد.
خدایا! ناامید نیستم، ولی آیا کشته شدن مرا میتوان شهادت نامید؟ من در خود به هیچ وجه لیاقت شهادت نمیبینم، ولی میدانم که تو توبهپذیر هستی: و ان الله یحب التوابین. خدایا گناهان مرا ببخش.
از شما برادران و خواهران عزیز میخواهم که تا آنجا که در توان دارید برای اسلام تبلیغ کنید و برای امام عزیزمان و برای پیروزی رزمندگان اسلام دعا کنید.
مادر عزیزم! باید ببخشی که جبران زحمتهای شما را نکردهام و امیدوارم که شیرت را حلال کنید.
پدر بزرگوارم! شما هم باید مرا ببخشید که در مشکلات و سختیها نتوانستم به شما کمک کنم.
برادر و خواهرانم! شماها هم باید مرا ببخشید که همیشه مزاحم شما بودم.
و از همه دوستان و آشنایان میخواهم که مرا ببخشند و حلالم کنند. امیدوارم که خداوند تبارک و تعالی به شما صبر عنایت فرماید. (اگر انقلاب از ریخته شدن خونم زندهتر خواهد شد، پس بگذارید ریخته شود خونم.)
شعار همیشگی فراموش نشود: خدایا! تا انقلاب مهدی، خمینی را نگهدار.
والسلام علیکم
انتهای خبر/